W ciesielstwie wykorzystuje się różnego rodzaju techniki łączenia materiałów. Pozwalają one na trwały montaż krokwi, jętek czy płatew w różnych typach więźb dachowych. Jakie są najpopularniejsze połączenia ciesielskie? Kiedy można je zastosować?
Najpopularniejsze połączenia ciesielskie
W ciesielstwie wykorzystuje się kilka typów połączeń. Wybór odpowiedniej techniki zależy głównie od typu tworzonej konstrukcji i używanych elementów. Najczęściej wykonuje się:
- połączenie murłaty na tzw. zamek prosty – metoda ta jest wykorzystywana do montażu dwóch elementów wzdłuż ich długości. Polega na odcięciu kawałka każdej murłaty i spasowaniu pozostałych części, by tworzyły ciągłą belkę;
- połączenie płatwi kalenicowej na długości metodą tzw. zamka skośnego – technika ta jest stosowana w przypadku elementów, które są zbyt duże, by można było wykonać je z jednego fragmentu drewna. Polega na nacięciu kilku komponentów i spasowaniu ich ze sobą pod kątem. Całość wzmacnia się dodatkowo śrubami stalowymi;
- połączenie słupa i podwaliny z użyciem czopu i gniazda – to technika, w której w jednym elemencie wycina się wklęsły kształt, a w drugim – wypukły. Następnie łączy się je ze sobą jak klocki, co zapobiega przesuwaniu się komponentów na boki;
- oparcie krokwi na murłacie z użyciem zaciosów – to oparcie krokwi na pozostałych elementach z wykorzystaniem łączników stalowych. W ten sposób montuje się też krokwie i płatwie pośrednie oraz kalenicowe;
- połączenie narożnika płatwi z oparciem na słupie i mieczach – jeśli element nie może zostać oparty na ścianie budynku, konieczne jest jego podparcie na słupie i mieczach drewnianych;
- połączenie na tzw. jaskółczy ogon – metoda ta polega na montażu krokwi i jętki w sposób zapobiegający rozchodzeniu się komponentów. Wymaga stworzenia zakładki, którą zahacza się o drugą część konstrukcji. Do scalenia całości używa się też śrub, sworzni lub wkrętów. Z wykorzystaniem tej techniki można zamontować również krokwie, jętki i płatwie;
- połączenie krokwi i pojedynczego kleszcza – części te mocuje się z użyciem gwoździ, śrub lub wkrętów. Ich liczba jest dobierana w zależności od sił, które będą działać na gotową konstrukcję.
Wybór odpowiedniego ciesielskiego sposobu łączenia drewna zależy od wielu czynników. Znaczenie ma typ łączonych elementów, ich wymiary oraz wymagane obciążenie. Techniki łączenia dobiera się indywidualnie podczas projektowania więźby dachowej.
Ciesielskie sposoby łączenia drewna – krokwie i kalenice
W ciesielstwie wykorzystuje się też kilka metod łączenia krokwi i kalenic. To takie techniki jak:
- oparcie na płatwi kalenicowej – takie rozwiązanie zapewnia dodatkowe podparcie, zwiększając sztywność i wytrzymałość dachu;
- połączenie z krokwiami narożnymi – elementy podstawowe scala się doczołowo z tymi narożnymi, co zapewnia dodatkowe wsparcie dla krawędzi dachu;
- użycie podwójnych nakładek i płatwi kalenicowej – w ten sposób tworzy się solidną konstrukcję podtrzymywaną z obu stron;
- połączenie kulawek z krokwią narożną – w tym przypadku wykorzystuje się wspomnianą wyżej metodę „jaskółczy ogon”.
W niektórych sytuacjach lepsze będzie łączenie krokwi na zakładkę, a w innych – oparcie na płatwi czy użycie dodatkowych nakładek. Z tego powodu decyzję o wyborze odpowiedniej techniki zawsze podejmuje cieśla.
Trzeba jednak pamiętać, że niezależnie od zastosowanej metody pracy, ogromne znaczenie ma użycie wystarczająco trwałych elementów, odpornych na konkretne obciążenia. Bardzo ważne jest też właściwe spasowanie części, by wyeliminować luzy i inne niedociągnięcia wpływające na stabilność gotowej konstrukcji. W naszej firmie wykorzystujemy szereg nowoczesnych technologii, dzięki którym zapewniamy wysoką precyzję wykonania poszczególnych komponentów wchodzących w skład różnych typów więźb dachowych.
Dobór odpowiednich łączników stalowych do połączeń ciesielskich
W wielu wymienionych połączeniach ciesielskich belek konieczne jest zastosowanie dodatkowych łączników stalowych. To m.in. gwoździe, śruby, sworznie czy okucia. Ich liczbę i typ zawsze dobiera się do parametrów technicznych tworzonej konstrukcji. Wymaga to wykonania skomplikowanych wyliczeń, w ramach których uwzględnia się:
- nośność pojedynczego łącznika,
- działanie sił rozciągających i ściskających,
- współczynnik bezpieczeństwa materiału,
- klasę wilgotności i czas działania obciążenia.
Jako producent wiązarów dachowych doskonale wiemy, jaka liczba łączników stalowych pozwoli na uzyskanie odpowiednio trwałej i niezawodnej konstrukcji. Przygotowujemy projekt więźby na podstawie analizy dostarczonej nam dokumentacji, wymagań klienta oraz warunków środowiskowych panujących na danym terenie. Następnie przechodzimy do produkcji elementów, a po jej zakończeniu przeprowadzamy profesjonalny montaż konstrukcji z użyciem wymienionych technik.
Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółami oferty.
